ಅವಳ ವಸಂತ...

ಅದು ವಸಂತ.

ಅವಳು ಮತ್ತು ನಾನು,

ಎಂದಿನಂತೆ ನಮ್ಮ ಅಮರ ಪ್ರೇಮಕ್ಕೆ

ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದ್ದ

ದೊಡ್ಡ ಮಾವಿನಮರ.

ಪ್ರಕೃತಿ ಚೆಂದವಿತ್ತು.

ಅವಳು ಕವಿಯಾಗು ಎಂದಳು.

ಮುಖವಾಡವನ್ನು ಚಾಚಿ ಧರಿಸಿದೆ..

"ಕೋಗಿಲೆಯು ಕೂಗುವುದು ಪ್ರಕೃತಿ ಗೀತ.

ಭೂಕಂಪ ಸಂತ್ರಾಸ ಭೂಮಿಗೇ ತಾನೆ!

ನಿನ್ನ ಅಂಗಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಗುಂಡಿಗಳು ಉಂಟೋ

ಹೊಸ ಹಾಳೆ ಮೂಸಲದೆಂಥ ರಮ್ಯ!"

ಅವಳ ಮುಂಗುರುಳು ಹಣೆಯ ತುಂಬ

ಹರಡಿ ಮತ್ತೆ ಯಥಾಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ನಿಂತಿತು.

ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲವೆಮ್ಬುದು ನನಗೂ ಅರ್ಥವಾಯಿತು..

ಮನಸ್ಸರಳಿತು..

ಮುಖವಾಡ ಕಳಚಿಟ್ಟೆ

"ನಿನ್ನ ನಾಚಿಕೆ ಛಂದ - ಚಂದ ಪರದೆಯ ಹಿಂದೆ

ಚಂದ - ಛಂದದಿ ಪದ್ಯ ಬರೆದಿಟ್ಟ ಹಾಗೆ..

ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಯ ಚಂದ್ರ ಘುಲಾಮಲಿ ಗಜಲುಗಳು

ಹಳೆ ಮದ್ಯದಾ ಶೀಶೆ ಜತೆಗಿದ್ದ ಹಾಗೆ.."

ಅವಳು ನಕ್ಕಳು,

ಮಳೆಗಾಲದ ಪ್ರಕೃತಿಯಂತೆ..

"ಕೋಗಿಲೆಯ ಕುಲದಲ್ಲಿ ಕೊಲಾಹಲವೆದ್ದಿತ್ತು

ನಿದ್ದೆಯಿಂದಾಗಷ್ಟೆ ಎದ್ದವೋ ಎಂಬಂತೆ

ಕೂಕುಹೂಗಳ ರಿಂಗನದಿ ಮರಗಳೆಲೆ

ಗಳೆಲ್ಲವೂ ಕೋಗಿಲೆಯ ಹಸಿರು ರೂಪ."

ವಸಂತ ಕಳೆದ.

ಪಾಟಿಚೀಲ

ಪಾಟಿ ಚೀಲವೆಂಬ
ಶಾಲೆಕಲಿಯುವ ಸಾಧನಕ್ಕೆ
ಸಾಕಷ್ಟು ಅವಯವಗಳು..

ಪಾಟಿಯ ಪುಟ್ಟ ಕಪ್ಪು ಹಲಗೆಯ
ಮೇಲಿನ ಅನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಬರಹಗಳನ್ನು
ಅಳಿಸುವ ಪುಟ್ಟ ಕೈಯ ಗುರುತು,
ಮುಂದೆಂದೋ ಆಗಬಹುದಾದ ಕಾವ್ಯದ ಹುಟ್ಟು?
ಮುದ್ದಾಗಿ, ಅಚ್ಚಾಗಿ ಬರೆಯಲೆಂದು
ನಾಲಗೆಯಲ್ಲಿ ಚೀಪಿ ಬಳಪವನ್ನು ತಿದ್ದುತ್ತ ಬರೆಯುವುದು,
ಮುಂದೆಂದೋ ಹುಟ್ಟಬಹುದಾದ ಚಿತ್ರದ ಹೆಜ್ಜೆ?
ಗೊಣ್ಣೆಸೊಪ್ಪಿನಿಂದ ತಿಕ್ಕಿ ತಿಕ್ಕಿ
ಪಾಟಿಯನ್ನು ಧಾಳಾಗಿ ಕಪ್ಪಾಗಿಸಿ
ತನ್ನ ಪಾಟಿಯ ಕಡುಗಪ್ಪನ್ನು ಸಹಪಾಠಿಗಳಲ್ಲಿ
ಸುಂದರವೆಂದು ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಬೀಗುವುದು,
ಮುಂದೆಂದೋ ಮರೆಯಬಹುದಾದ ಸೌಂದರ್ಯಪ್ರಜ್ಞೆ? ; ಕಪ್ಪು ಕೊಳಕು!

ಹೊಸ ಸ್ವರೂಪದೊಂದಿಗೆ ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ
ಚೀಲ. ಪಾಟಿಯಿಲ್ಲದ ಚೀಲ.
ಕಾಪಿ ಪುಸ್ತಕಗಳು, ಅಸಂಖ್ಯಾತ
ಪೆನ್ನು ಪೆನ್ಸಿಲ್ಲು ನೋಟುಬುಕ್ಕುಗಳು..

ಮಕ್ಕಳೀಗ ಅಳಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಬರೆದದ್ದನ್ನು,
ಹರಿದು ಬಿಸಾಡುತ್ತವೆ...
ಅಪ್ಪ ಒಲೆಯ ಬೆಂಕಿಗೆ ಹಚ್ಚುತ್ತಾನೆ .

ಹೊಸವೆಷ ಹೊಸರಂಗಿನ
ಹೊಸ ನಮೂನೆಯ ಚೀಲಗಳು.
ಶಾಲೆ-ಕಾಲೇಜುಗಳ ತರುಣ ತರುಣಿಯರ ಬೆನ್ನ
ಕೆಳಗೆ ತುಂಬುವಂತೆ.
ಚೀಲಗಳ ಅವಯವಗಳೂ ತುಂಬಿರುತ್ತವೆ,
ಹೆಚ್ಚಾಗಿವೆ.

ಶಾಲೆಗಷ್ಟೇ ಸಾಧನವಾದ
ಚೀಲಗಳು..
ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಸೋತ ಹೆಗಲಿನಿಂದ
ಜಾರಿ ಬೀಳುತ್ತವೆ.